Wiel Verbong

 

3 februari '48 - 25 september '09

 

Hoije Wiel:

 

 Dao gingse dan…woensdigaovend nao de reppetitie met ein hoije… Pretaugskes….unne grijns op dien snoet, zoas allein dich det kös.  Met die weurd verdweens dich oet ôs leave, en oet ôs kepel.

 

 Koste we dich nog maar truuk roope; Heej Wiel...Wach Effe...ik wil dich nog waat vraoge..

 

Of: heej Wiel… Wach Effe..heasse det of det al geregeld…Of:  heej Wiel...Wach Effe...heasse efkes tied veur mich?

 

 Det waas de plek dies dich innooms binnen ôs kepel: as veurzitter...maar veural de spil wao alles um dreide. 

 

Unne mins met ein groet werm hert, waobeej weej altied terech koste.

 

 Dien plaats beej ôs slaagwerk waas uniek…greuts waors dich op de kabel die och aas slaagwerk verbond,

 

dao meugde van dich neemand tussekome. Daen kabel is now geknapt en is neet mier te herstellen.

 

 Minnige tromsleeger is gesneuveld beej ôs optreejes. En det veural beej ut slotnummer Apache…dan gaofsse

 

zo”ne roffel det ut soms pien aan de oere deej en dien sleegers aardig wat te lieije hadde.

 

Maar dich goofs dich..met alles waats dich in dich hads...en dich genôots.

 

Weej motte nôw verder zonder dich. Weej gaon ôk verder zonder dich. Dich zoels neet anders gewild hebbe.  

 

Dien plek...in ôs kepel zal altied blieve, die is neet weg te dinke. Al is ut now un lege plek.  Dien trumke zal euveral met ôs mei

 

gaon…Maar ut zal noeijts mier utzelfde zien.  Weej zien dervan euvertugd des dich, wao”s dich nôw ok bis, altied

 

ein bietje op os zals blieve lette. Wiel, bedankt desse eine van ôs en eine van ôs kepel haes wille zien. Maar wat zulle weej dich gaon misse.

 

Enne dieke knoevel van

 

Bep en Frans, Joep en Miep, Tonnie en Leo, Léon en May, Saskia en Thijs, Geert en Carla, El en Hans, Ad en Monique,Alexander en Sabine, Loek en José, Peter en Mariet, Jeroen, Hay, Sraar en Marga.

 

 

 

 

Met veel verdriet hebben wij op zaterdag 8 februari 2014 afscheid moeten nemen van onze tenorsaxofonist Hay Ewalts

 

Hay: Ôzze Hay:

 

Hay nam een bijzoner plek in binnen onze Joekskepél.

 

Een man van weinig woorden maar met liefde voor zijn saxofoon en zijn   muziek.....

 

Ôzze tenorsaxofonist met un duudelijke eige plek in ôs midde. Stil, neet op de veurgrond, maar zoedanig , det, als die plek leeg waas, weej dich direk ginge misse.

 

Ôzze Nestor: vol belangstelling veur de leden van de Kapel. En veural klaor staon, dao, woa het neudig waas. De megjes van de Kapel waren veur dich dien hertjes en de jonges in dien auge maar kwajonge.

 

Dien saxofoon waas heilig veur dich, dao meugde neemand aankome en als we erges un optreeje hadde, hads dich geen rus vur det ze weer in koffer zoot en op un veilige plek stond, zodet dur jao maar niks met kôs gebeure.

 

 

Toen in 2009 diene vrind en ôzze veurzitter Wiel plotseling oet ôs midde woord weggerukt, kwaam beej dich de klap waal hiel erg hard aan.

 

Dao woors nog wat stiller, ut waas net of d"r samen met Wiel, waat levesvreugde beej dich weggehold waas.

 

Het speule op dien sax woord steeds moeilijker, ut meigaon nao de optreejes steeds lastiger, maar zolang ze kôs, bleef ze op woensdigaovend ôs repetities bezeuke, al hebbe we dich unne kier, de trap aaf motte drage, umdet dien bein nimmer woele. Dit ging gepaard met un trunke, maar zoals dich in mekaar zots, veural met unne lach.

 

Un paar mond terug hôbbe we nog in Thorn , wao"s dich un fijne plek hads gevonde, opgetreeje vur dien medebewoners. Dich speulsde natuurlik met ôs mei. In ôs midde, zittend op unne stool, de saxofoon op de slup, speulsde dich de sterre van de hemel, al kwaam d"r geen noot oet. Dich hees genote, maar ik gluif weej nog mier.

 

Zoê wille weej dich gear in ôs herrinnering behalde, als Ôzze Hay, Geneetend van wasse nog heas en kins, en neet zanike euver de dinge diezze  toch neet  verandere kins.    

 

Hay, Bedankt veur alles, weej zulle dich misse.

 

Een laatste muzikale groet El, Geert, Léon, Bep, Peter, Tonnie, Saskia, Jeroen, Frans, Loek,  Alexander, Gaby, Toën, Rene, Joep, Christiaan en Jac.